Zabytki Będzina – kościół pod wezwaniem świętej Doroty
Zabytkowy kościół filialny pod wezwaniem świętej Doroty w Będzinie-Grodźcu mieści się na Górze Świętej Doroty (zwanej „Dorotką”), na wysokości trzystu osiemdziesięciu metrów nad poziomem morza. Do roku 1635., gdy rozpoczęła się budowa kościoła wzniesienie to nosiło nazwę Wzgórza Przemienienia Pańskiego. Fundatorką budowy była Dorota Kącka, przełożona w krakowskim klasztorze sióstr norbertanek w Zwierzyńcu. Początkowo przez sto lat kościół pełnił funkcję świątyni parafialnej (gdyż właściwy kościół parafialny pod wezwaniem świętej Katarzyny spłonął w pożarach), z czasem jednak ustanowiono tam osobnego kapelana podległego parafii grodzkiej. Obecnie kościół jest otwarty w dniu święta patronki – świętej Doroty, odprawiana jest tam również msza w każdego szóstego dnia miesiąca oraz w ważniejsze święta kościelne. W dniu Przemienienia Pańskiego odbywa się tam również uroczysty odpust. Konstrukcja budynku to zaprawa wapienna, murowana, kamienna, ceglano-kamienna. Fundamenty oraz ogrodzenie kościoła zostało wykonane z kamienia łamanego. Mury mają grubość ponad metra. Wysokość wieży to dwadzieścia metrów. Podziemia kościoła zostały aktualnie zabetonowane. Świątynia przechodziła na przełomie dziejów wiele tragicznych wydarzeń, była wielokrotnie dewastowana przez okupantów, rabowana, zamieniana w stajnię, rujnowana. Obecnie wnętrza zdobią obrazy przedstawiające sceny z życia świętej Doroty.
